Μπακλαβάς (Baklava), ένα γλυκό με ιστορία.

Και μια που αναφερθήκαμε στους -αγαπημένους και πολύ υγιεινούς- ξηρούς καρπούς, ας μάθουμε και κάποια πράγματα για τον αγαπημένο μας μπακλαβά.

Κατ΄αρχήν, το όνομα "μπακλαβά" είναι κατοχυρωμένο από το 2008 με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από την Τουρκία ως Π.Ο.Π.
Λέγεται οτι πήρε το όνομα του από την ημέρα που το σέρβιρε ο Σουλτάνος στους Γεννίτσαρους. Την 15η ημέρα του μήνα του Ραμαζανίου.
Σαν γλυκό, είναι πολύ αγαπητό σε όλη την Μέση Ανατολή και σερβίρεται ως επιδόρπιο μαζί με καφέ.
Αν και δεν υπάρχουν καταγεγραμμένες αναφορές σχετικά με τον τόπο που "γεννήθηκε",γι΄αυτό και αποτελούσε "μήλον της έριδος" συχνά σε συζητήσεις ανάμεσα σε ζαχαροπλάστες, υπάρχουν αποδείξεις που δείχνουν οτι πρώτοι το έφτιαξαν οι κάτοικοι της Κεντρικής Ασίας. 
Βέββαια, δεν είχε την σημερινή του μορφή. Αυτή τελειοποιήθηκε αργότερα, πιθανότατα στο παλάτι του Σουλτάνου όταν και πρωτοφτιάχτηκε με λεπτό φύλλο ζύμης. 
Μέχρι τότε έμοιαζε περισσότερο με φύλλα ζύμης χωρίς γέμιση το ένα πάνω στο άλλο, πιστεύεται όμως ότι ο χαμένος κρίκος είναι το γλυκό  πακλάβασι(pakhlavası) από το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο περιέχει γέμιση απο ξηρούς καρπούς. 
Παρόμοια γλυκά, με ίδιο συνδυασμό ζύμης και γέμισης σε αλμυρές και γλυκές παραλλαγές αλλά με διαφορετικές ονομασίες συναντάμε στην κουζίνα των Ουζμπέκων και των Τατταρών.  
Ανεξαρτήτως ονομασίας και χώρας, τα υλικά του σε γενικές γραμμές είναι τα ίδια: φύλλο ζύμης, ξηροί καρποί και σιρόπι ζάχαρης ή μελιού. 
Μέχρι εκεί, γιατί ανάλογα την χώρα, η γέμιση των ξηρών καρπών και το δέσιμο του σιροπιού διαφέρει. 

• Στην Τουρκία, ο κανόνας είναι η γέμιση να είναι με πράσινο φιστίκι και το σιρόπι αρκετά ελαφρύ και μπορεί να σερβιριστεί και με καϊμάκι. 
• Στην Μέση Ανατολή η γέμιση είναι κατά κανόνα από κάσιους και το σιρόπι πολύ πιο δεμένο και βαρύ.  
• Στην Μαύρη Θάλασσα, συνηθίζεται να χρησιμοποιούν φουντούκια.
• Στην Αλβανία προσθέτουν στην παρασκευή του φύλλου και κρόκους αυγών ενώ η γέμιση είναι -συνήθως- με καρύδια.
• Στην Ελλάδα γίνεται με 33 φύλλα ζύμης, όσα και τα χρόνια του Χριστού.
• Στην Αρμενία το γλυκό πακλαβάς, γίνεται με την προσθήκη κανέλας.
• Στο Ιράν η γέμιση γίνεται από φιστίκια και αμύγδαλα, ενώ το σιρόπι έχει κάρδαμο και ροδόνερο.

Στην τουρκική κουζίνα βρίσκουμε,επίσης, και την συνταγή του "πρόγονου" του μπακλαβά, το Γκούλατς (Güllaç). Οι ομοιότητες ανάμεσα στα δυο γλυκά είναι πολλές, αφού και τα δυο περιλαμβάνουν φύλλο ζύμης με ξηρούς καρπούς.